Βεβαίως ΝΑΤΟ σημαίνει χούντες και πόλεμοι. Όμως για να λειτουργήσει το καπιταλιστικό ιμπεριαλιστικό σύστημα εκτός από ΝΑΤΟ, πυραύλους και βόμβες που διασφαλίζουν την κυριαρχία των ισχυρών, διαθέτει και ΔΝΤ, ΟΟΣΑ, Παγκόσμια Τράπεζα και βεβαίως την Ε.Ε. με το ευρώ και την ευρωζώνη της. Διαθέτει τον ΠΟΕ και μια σειρά διεθνείς συμβάσεις και συμφωνίες στη βάση οικονομικής και γεωπολιτικής ισχύος, ενώ πρόσφατα η χαλαρή αλλά γιγάντια συνεύρεση του BRIC έγινε BRICS με την προσθήκη και της Νοτίου Αφρικής.
Λυσσαλέος ο ανταγωνισμός, όλοι εναντίον όλων σε μια διαδικασία αναδιάταξης δυνάμεων, που συμπλέκεται πλέον επικίνδυνα για τους λαούς και την ανθρωπότητα ολάκερη με τη μεγαλύτερη κρίση του καπιταλιστικού – ιμπεριαλιστικού συστήματος.
Παλιές και νέες λυκοσυμμαχίες δοκιμάζονται από την κρίση την ίδια ώρα που σε πλανητική κλίμακα οι ναοί του συστήματος τράπεζες, χρηματιστήρια αυξάνουν (παρά τις κατάρες) παραπέρα το ειδικό βάρος τους στις οικονομίες. Ταυτόχρονα σε πλανητική κλίμακα η λυσσαλέα επίθεση στον κόσμο της δουλειάς γνωρίζει μέρες πρωτόγνωρης δόξας.
Σ’ ένα τέτοιο πλαίσιο «εκσυγχρονισμού» εντάσσονται όσα δραματικά υφίσταται ο λαός της χώρας μας και μια σειρά άλλοι λαοί ιδιαίτερα χωρών της περιφέρειας. Είναι οι εξαρτημένες χώρες που οι ιμπεριαλιστές εξάγουν την κρίση και τους ανταγωνισμούς τους λεηλατώντας τον πλούτο τους και τον μόχθο δισεκατομμυρίων με όρους κυριολεκτικά πλέον εργασιακού μεσαίωνα.
Δεν είμαστε λοιπόν εμείς οι καθυστερημένοι, αλλά κάποιοι άλλοι στην αριστερά μας εθελοτυφλούσαν όταν έβλεπαν παγκοσμιοποίηση και όχι ιμπεριαλισμό ο οποίος μάλιστα ανοικτά επιχειρεί να γυρίσει την ανθρωπότητα στη βαρβαρότητα. Κάποιοι άλλοι έπεφταν έξω όταν έβλεπαν ευρωπαϊκές ολοκληρώσεις και ιμπεριαλιστική την Ελλάδα σ’ ένα τέτοιο πλαίσιο. Και κάποιοι ακόμη επιμένουν στις απατηλές θεωρίες της Ευρώπης των λαών και με κρυφή ή φανερή ελπίδα τον Ολάντ πασχίζουν και αυτοί να συμβάλλουν πάντα διά της κάλπης στην αλλαγή συσχετισμών στην Ε.Ε. για να γίνουν όλα ωραία.
Εμείς χωρίς να διεκδικούμε ρόλο προφητών θα επιστήσουμε την προσοχή σ’ αυτούς που ασυνείδητα λειτουργούν με ανάλογες αυταπάτες. Γιατί με την περίπτωση της Λιβύης π.χ. ο γαλλικός ιμπεριαλισμός σύσσωμος σήκωσε ανάστημα στα γερμανικά πλευρά του άξονα και τώρα ακόμη ας μη κόβουν κάποιοι το κεφάλι τους πως η κόντρα θα δοθεί αυστηρά ή κυρίως στο δημοσιονομικό σύμφωνο της Μέρκελ.
Οι επικίνδυνες εξελίξεις στη Συρία αλλά και ευρύτερα στη γειτονιά μας της νοτιοανατολικής Μεσογείου, ίσως αποκαλύψουν για άλλη μια φορά με δραματικούς όρους για τους λαούς πως η ανάγκη συγκρότησης αντιιμπεριαλιστικού μετώπου δεν πρέπει να αργεί. Όταν τα ρώσικα πλοία εγκαθίστανται μόνιμα ανοικτά της Συρίας πλάι σ’ αυτά των ΗΠΑ και της Γαλλίας. Όταν η αντιπυραυλική ασπίδα των ΗΠΑ που στοχεύει στη στρατηγική καθυπόταξη της Ρωσίας ψάχνει σημεία εγκατάστασης στο Αιγαίο και στην ευρύτερη περιοχή. Όταν η βάση της Σούδας και κάθε σημείο εδάφους, αέρος, η θάλασσα της χώρας γίνονται ξέφραγο αμπέλι των Αμερικανονατοϊκών και Ισραηλινών φονιάδων. Όταν οι πηγές και κυρίως οι διαδρομές της ενέργειας συμπλέκονται με ΑΟΖ και άγρια σύγκρουση γεωπολιτικών συμφερόντων ΗΠΑ- Ε.Ε. αλλά και Ρωσίας στο έδαφος και στο πολιτικό γίγνεσθαι της χώρας…. Τότε είναι φανερό πως θανάσιμοι κίνδυνοι απειλούν ήδη το λαό μας και τους γύρω λαούς.
Όμως και το δράμα της φτώχειας, της ανεργίας και της εξαθλίωσης που ζει ήδη ο λαός μας και η ανοικτή απειλή για ολοκληρωτική καταστροφή της ζωής του από τα ιμπεριαλιστικά επιτελεία της Ε.Ε.- ΔΝΤ μέσω της τρόικα, τονίζουν την ίδια ακριβώς ανάγκη. Για το δικαίωμα στη δουλειά, την υπεράσπιση της Ειρήνης και της Δημοκρατίας πρέπει να συγκροτήσει την πάλη του σε ταξική αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση.
Αντικειμενικά ο λαός μας, που πλημμυρίζει εδώ και δυο χρόνια ξανά και ξανά τους δρόμους και τις πλατείες, βρίσκεται σε σύγκρουση με το σύστημα της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης. Δεν καταφέρνει ακόμη ν’ αποκρούσει την επίθεση, μα αποκτά πείρα. Μπορεί και πρέπει να πολιτικοποιηθεί, μπορεί και πρέπει να δει χωρίς να δειλιάσει την πραγματικότητα της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης της χώρας που η ντόπια αστική τάξη βαθαίνει συνεχώς για το στενό ταξικό της συμφέρον όπως έκανε πάντα όταν έβλεπε τα ζόρια.
Ξέρουν οι ξεπουλημένες αστικές ηγεσίες και κάθε λογής δεκανίκια τους από δεξιά και αριστερά πως τα μνημόνια της υποτέλειας και συνολικότερα η βάρβαρη αντιλαϊκή επίθεση εξοντώνουν το λαό και ρημάζουν από κάθε άποψη τη χώρα. Όμως ας θυμηθούμε… παλιότερα αποδέχτηκαν ως και βομβαρδισμούς με Ναπάλμ στο Γράμμο και τον βομβαρδισμό της ίδιας της Αθήνας. Συνεργάστηκαν με τα ιμπεριαλιστικά αφεντικά σε χούντες, κατάπιαν το Κυπριακό και τόσα άλλα. Μα και στην περίφημη μεταπολίτευσή έχουν δώσει τη χώρα για κάθε λογής δολοφονικές επεμβάσεις ενάντια σε γειτονικούς λαούς. Ταυτόχρονα με την ένταξη στην ιμπεριαλιστική λυκοσυμμαχία ΕΟΚ- Ε.Ε. υποθηκεύτηκε η όποια παραγωγική δυνατότητα της χώρας με αποτέλεσμα την καταστροφή της γεωργίας και της βιομηχανίας, τη λεηλασία του δημόσιου πλούτου, τον υπερδανεισμό και τη σύνθλιψη των εργατικών δικαιωμάτων μέσα από την αντιλαϊκή επίθεση που έχει αρχίσει χρόνια πριν το ξέσπασμα της κρίσης στη σημερινή της μορφή.
Ξέρουν λοιπόν και τώρα οι ντόπιοι κηφήνες και λακέδες των ιμπεριαλιστών πως οδηγούν τη χώρα σε παραπέρα καταστροφικές περιπέτειες και το λαό σε μεγάλα βάσανα.
Η τεχνογνωσία του ΔΝΤ που έψαχνε τάχα η Ε.Ε. για να ξεκινήσει τη θεραπεία της χώρας με τα μνημόνια, είχε ήδη παραδείγματα σε μα σειρά χώρες. Και δεν είναι το πρόβλημα ότι είναι ανίκανοι ή απλώς λαμόγια το αστικό πολιτικό προσωπικό. Όχι ότι έχουν και κανένα ανάστημα, παρά τα κιλά ορισμένων, μα το κύριο ζήτημα είναι ότι υπηρετούν μια αστική τάξη εξαρτημένη και χαρακτηριστικά ξενόδουλη.
Έτσι και σήμερα μέσω της ξενοδουλείας της και της παράδοσης του λαού και της χώρας στους φονιάδες και ληστές του ιμπεριαλισμού, προσπαθεί να τα βγάλει η ίδια πέρα. Θέλει να μείνει στην ΟΝΕ και στο ευρώ, θέλει να ξαναδιεκδικήσει ρόλο στην περιοχή, θέλει ακόμη αξιοποιώντας τους άμεσους εκβιασμούς των ιμπεριαλιστών να κάνει την κρίση ευκαιρία για να γαντζωθεί η ίδια ακόμη πιο ασφυκτικά και αιμοβόρα στο σβέρκο του λαού. Είναι σίγουρο πως ντόπιοι και ξένοι δυνάστες πολλά τα ζητάνε απ’ το λαό μας, όμως με τέτοια Αριστερά που εθελοτυφλεί και ξεπερνά σε διασπορά πασιφισμού και κάθε λογής αυταπατών τους ίδιους τους ανοικτούς απολογητές του συστήματος, το θράσος της ξενόδουλης αστικής ηγεσίας δικαιολογείται…
Η αστική τάξη εξοπλίζεται από κάθε άποψη απέναντι στον εχθρό λαό. Η αντιδραστικοποίηση της δημόσιας ζωής είναι απαραίτητη συνοδεία μιας τόσο βαθιάς αντιλαϊκής και αντιδραστικής πολιτικής. Ιδιαίτερα σε τέτοιες φάσεις ο κάθε λογής πασιφισμός, όπως οι χαζοχαρούμενες τοποθετήσεις για αριστερές κυβερνήσεις την ώρα που ο λαός αδυνατεί να αποκρούσει την ανελέητη επίθεση, όχι μόνο δε βοηθούν την παραπέρα συγκρότηση του κινήματος που έχει ανάγκη ο λαός μα λειτουργούν διαλυτικά. Ο λαός μας μπορεί και πρέπει να γίνει μεγάλη δύναμη μέσα από την κατάκτηση ταξικού αντιιμπεριαλιστικού προσανατολισμού. Μπορεί και πρέπει μ’ αυτό τον τρόπο να δεθεί με τους λαούς στην περιοχή και ευρύτερα που επίσης παλεύουν ενάντια στην καπιταλιστική ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα.
Όχι τα πράγματα δεν είναι εύκολα μα οι αυταπάτες σίγουρα δε βοηθάνε. Αυτοί που χρόνια μ’ όσες δυνάμεις είχαμε υπερασπιστήκαμε την ταξική αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση στη λαϊκή πάλη, σήμερα παρά τις αυξημένες δυσκολίες των βαριών καθηκόντων δεν πρέπει να διστάσουμε. Η βαθιά αυτή κρίση του συστήματος θα κρίνει και τις αντοχές απόψεων, οργανώσεων και αγωνιστών.
Η κοινή εκλογική μάχη του ΚΚΕ(μ-λ) και του Μ-Λ ΚΚΕ και κυρίως η κοινή δράση αυτών και ευρύτερων δυνάμεων στο αξιόλογο αντιιμπεριαλιστικό πλαίσιο που έχει ήδη κατακτήσει η συνεργασία, μπορεί πράγματι να συμβάλει στο δυνάμωμα των αντιστάσεων του λαού μας, μπορεί πράγματι στο καμίνι της ταξικής πάλης να γεννήσει ελπίδα και προοπτική.
Νεκτάριος Κοκολαντωνάκης
