του Θοδωρή Φωτόπουλου
Σύντροφοι/φισες, συναγωνιστές και φίλοι4 μέρες πριν τις εκλογές οι πιέσεις και οι εκβιασμοί πολλαπλασιάζονται από τα κυρίαρχα κόμματα του συστήματος.
Από κοντά και οι αυταπάτες και οι υποσχέσεις της επίσημης αλλά και της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς για αριστερές κυβερνήσεις, για αντεπίθεση και λαϊκή εξουσία έως και αντικαπιταλιστικές ανατροπές.
Σήμερα η κατάσταση στα λαϊκά νοικοκυριά, στη νεολαία, στους εργάτες, στους μικρομεσαίους δεν είναι απλά δραματική. Παίρνει τραγικές διαστάσεις εξαθλίωσης και φτωχοποίησης, κάτι που θα ενταθεί με τα νέα μέτρα που ήδη ετοιμάζουν και ανεξάρτητα της σταθερότητας του πολιτικού σκηνικού που οι κάλπες θα αναδείξουν.
Η χρεοκοπία του λαού είναι μια πραγματικότητα και δεν χρειάζεται περιγραφή. Η συντριπτική πλειοψηφία του λαού βρίσκεται ή πρόκειται να βρεθεί σε αδυναμία να ανταποκριθεί στις στοιχειώδεις ανάγκες του.
Πόσο κρίσιμες είναι λοιπόν αυτές οι εκλογές; Πόσο θα εξαρτηθεί η εφαρμογή ή όχι του μνημονίου και των νέων μέτρων που ήδη έχουν αποφασιστεί από τις αλλαγές στους συσχετισμούς στα βουλευτικά έδρανα; Πόσο κοντά βρίσκεται η αριστερά στο να κυβερνήσει;
Για να απαντηθούν τα προηγούμενα ερωτήματα που δικαίως έχει ο κάθε λαϊκός άνθρωπος θα πρέπει να γίνουν κατανοητά κάποια βασικά πράγματα.
Πρώτον ότι η επίθεση που σήμερα δέχονται τα λαϊκά στρώματα δεν είναι αποτέλεσμα απλά ενός νεοφιλελεύθερου προγράμματος κάποιων μερίδων του κεφαλαίου αλλά επιλογή του συνόλου των αστικών δυνάμεων. Και των μνημονιακών και αυτών που προβάλλονται ως αντιμνημονιακά και σήμερα ζητούν ψήφο διαμαρτυρίας.
Δεύτερον: Η λυσσασμένη αυτή επίθεση μπορεί και γίνεται γιατί ανατράπηκαν δυσμενώς για τους λαούς οι συσχετισμοί στην ταξική πάλη μετά την ήττα του κομμουνιστικού κινήματος πολύ πριν καταρρεύσει ο λεγόμενος υπαρκτός σοσιαλισμός.
Τρίτον: και το σπουδαιότερο. Η κυριαρχία για δεκαετίες λογικών συμβιβασμού, συνδιαλλαγής με τους εργοδότες ή με τις λεγόμενες προοδευτικές κυβερνήσεις, λογικές που δεν επιβλήθηκαν μόνο από τους κυβερνητικούς εργατοπατέρες αλλά και από συνδικαλιστές και πολιτικούς που αναφέρονται στην αριστερά, είχε ως αποτέλεσμα το μεγαλειώδες κίνημα που φούντωσε τα τελευταία χρόνια να μην μπορέσει να αποτρέψει μνημόνια και μεσοπρόθεσμα.
Οι προηγούμενες διαπιστώσεις σημαίνουν ότι η επίθεση αυτή δεν έχει όρια, δεν πρόκειται να σταματήσει παρά μόνο αν η εργατική τάξη και οι εργαζόμενοι ορθώσουν το ανάστημά τους, αντισταθούν και υπερασπιστούν τις εργατικές και κοινωνικές τους κατακτήσεις και τα δημοκρατικά τους δικαιώματα.
Σύντροφοι συναγωνιστές και φίλοι
Όσο ο αντιδραστικός συνασπισμός των αστικών δυνάμεων βλέπει την διευρυνόμενη απόρριψή του από το λαό, θα ακούμε στις προεκλογικές ομιλίες του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ αλλά και των αναχωμάτων τύπου Καμένου, Κουβέλη, ΛΑΟΣ προτάσεις ανάπτυξης, προτάσεις για παράταση του χρόνου εφαρμογής του μνημονίου ή αναδιαπραγμάτευσή του, για τον νέο αέρα που θα δημιουργήσει η νίκη του Ολάν στη Γαλλία, για την επιστροφή στην ομαλότητα μετά από 2-3 χρόνια. Και αναρωτιόμαστε για το θράσος τους. Γιατί ξέρουμε πολύ καλά, και μείς και ο λαός, να διαβάζει το πραγματικό νόημα των λόγων τους. Γιατί ξέρουμε ότι έρχονται νέες απολύσεις και μεγαλύτερη ανεργία, ακόμη μεγαλύτερη δυστυχία στα λαϊκά σπίτια αμέσως μόλις κλείσουν οι κάλπες. Γιατί ξέρουμε ότι η ομαλότητα για την οποία μιλούν δεν εννοεί επιστροφή στην σταθερή και μόνιμη εργασία, στο 8ωρο, στις αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, στην επιστροφή των επιδομάτων που κόβονται, στη διασφάλιση της δωρεάν δημόσιας παιδείας και υγείας αλλά το ακριβώς αντίθετο, την παράδοση στο ιδιωτικό κεφάλαιο του πλουτοπαραγωγικού δυναμικού της χώρας, τις απολύσεις στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα, το ξεπούλημα της χώρας, το μαζικό κλείσιμο νοσοκομείων, και σχολείων, το πέταγμα έξω και από αυτή τη στοιχειώδη εκπαίδευση μεγάλης μάζας νεολαίων που θα αναζητούν την επιβίωση με 200 και 250 ευρώ. Αυτό εννοούν ανάπτυξη, αυτό εννοούν αξιοποίηση.
Ε όχι δεν υπάρχει τέτοια ομαλότητα. Δεν υπήρχε έτσι κι αλλιώς και πριν όταν κάποιοι επιχειρούσαν να καταργήσουν την ταξική πάλη με διατάγματα ή με την συνεννόηση των κοινωνικών εταίρων. Δεν θα ανεχτούν οι εργαζόμενοι αυτή την ομαλότητα.
Ενδεικτικό της αποφασιστικότητάς τους να επιβάλλουν τα αντιλαϊκά μέτρα είναι η εικόνα που προεκλογικά προβάλλουν: γέμισαν τα τηλεοπτικά κανάλια με εικόνες από στρατόπεδα συγκέντρωσης και συρματοπλέγματα όπου οδηγούνται οι μετανάστες. Το κομμάτι δηλ. της εργατικής τάξης που αφού γλύτωσε από το μακέλεμα του αμερικάνικου στρατού κατοχής κι αφού διέσχισε ναρκοπέδια και σώθηκε από τα σαπιοκάραβα των δουλέμπορων, γίνεται αντικείμενο τρομακτικής εκμετάλλευσης στα φραουλοχώραφα, δέρνονται από φασίστες για να καταλήξουν στις ανοικτές φυλακές του Χρυσοχοΐδη. Απ' την άλλη ο Σαμαράς υπόσχεται προεκλογικά στο λαό υδραντλίες και καταστολή, απαγόρευση διαδηλώσεων και απεργιών. Αυτές είναι οι πραγματικές τους εξαγγελίες.
Ξέρουμε πολύ καλά ότι καμιά άνοδο των σοσιαλιστών στην Γαλλία δεν πρόκειται να αλλάξει αυτή την επίθεση των ιμπεριαλιστών γιατί είναι επιλογή συνολικά του κεφαλαίου με όποια πολιτική ταυτότητα κι αν αυτό παρουσιάζεται. Καμία μα καμία μερίδα των ιμπεριαλιστών δεν αντιτίθεται σε αυτή την επίθεση απέναντι στις εργατικές και λαϊκές κατακτήσεις και οι όποιες αντιθέσεις τους οφείλονται στον μεταξύ τους ανταγωνισμό για διεκδίκηση μεγαλύτερου μεριδίου στις αγορές.
συναγωνιστές και φίλοι.
ΠΑΣΟΚ και ΝΔ ακόμη και ο Καρατζαφέρης θυμήθηκαν τις τελευταίες μέρες την παρουσία της Χρυσής Αυγής κι αυτό όχι από τη δράση της αλλά από τα ποσοστά της στα γκάλοπ. Ευαισθητοποιήθηκαν αυτοί που έθρεψαν, ανέχτηκαν, ενίσχυσαν την ύπαρξη και δράση τέτοιων ομάδων σε διαδηλώσεις, σε λαϊκές συνοικίες, σε επιθέσεις σε μετανάστες, στα γήπεδα, στα σώματα ασφαλείας και τους ευέλπιδες, ενώ συνεργάστηκαν κυβερνητικά με τις ποιο λάιτ εκφράσεις τους προχωρώντας ακόμη παραπέρα στην ενσωμάτωση τους στις τάξεις τους. Αυτοί λοιπόν επισείουν τον κίνδυνο εισόδου ναζιστών στο κοινοβούλιο αλλά δεν ενοχλούνται από την παρουσία και τη δράση τους στην κοινωνία. Αυτοί που έπνιξαν το λαό στα δακρυγόνα, που γεμίζουν τα νοσοκομεία με ανοιγμένα κεφάλια, που προωθούν την φασιστικοποίηση της δημόσιας ζωής ευαισθητοποιήθηκαν από τα ποσοστά των ναζιστικών συμμοριών. Δεν τους πιστεύει κανείς γιατί είναι η δικιά τους πολιτική εξίσου φασιστική απέναντι σε απεργούς και μετανάστες.
Ξέρουμε πολύ καλά ότι μέρος της λαϊκής αγανάκτησης μπορεί να στραφεί σε τέτοιες επιλογές κάτι για το οποίο η αριστερά έχει τις ευθύνες της. Ξέρουμε επίσης ότι οι ψηφοφόροι τους δεν είναι σόνει και καλά φασίστες. Ομως αυτό δεν αναιρεί ότι η όποια ενίσχυση τέτοιων ναζιστικών αποβρασμάτων στρέφεται ενάντια στο λαικό κίνημα και στις ελπίδες του για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και φασισμό.
Συναγωνιστές /τριες
Η Αριστερά της αντίστασης και της ανατροπής πρέπει και προεκλογικά να μιλάει με αλήθειες και όχι τάζοντας λύσεις που μπορεί να ακούγονται ωραία αλλά θα απογοητεύσουν στη συνέχεια ακόμη περισσότερο το λαό.
Και η πολιτική πρακτική λέει ότι μόνο ένα ισχυρό λαϊκό κίνημα που επιβάλλει στον εργοδότη το δίκιο του, που ανατρέπει αντιλαϊκούς νόμους και μνημόνια μπορεί να πετύχει την δυναμική του καταγραφή και σε εκλογικούς συσχετισμούς με όρους ισχύος.
Τα εκλογικά ποσοστά δεν δημιουργούν κίνημα αλλά καταγράφουν την διαμορφωμένη δυναμική του κινήματος.
Συνεπώς για μας, επουδενή η σημερινή εκλογική μάχη και το εκλογικό της αποτέλεσμα δεν μπορεί να απαντήσει το πραγματικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο λαός και που δεν είναι ούτε η απειλή της ακυβερνησίας, ούτε η έξοδος από το ευρώ, ούτε η ιστορική ευκαιρία της αριστεράς να κυβερνήσει. Το πραγματικό ερώτημα των εκλογών αυτών για τις λαϊκές δυνάμεις είναι: Αλυσόδεμα της χώρας με μνημόνια και σύμφωνα σταθερότητας και απογύμνωση της εργατικής τάξης από κάθε κατάκτηση που της κληροδότησαν οι αιματοβαμμένοι αγώνες του εργατικού κομμουνιστικού κινήματος ή αντίσταση και διεκδίκηση αιτημάτων που θα επιτρέψουν σε μια λαϊκή οικογένεια να ζει με ανθρώπινους όρους; Ακόμη παραπέρα επειδή οι όποιες κατακτήσεις εξαρτώνται πάντα από τους ταξικούς συσχετισμούς, σήμερα τίθεται επιτακτικά η οικοδόμηση των όρων για την ανατροπή αυτού του εκμεταλλευτικού συστήματος που έχει πραγματικά χρεοκοπήσει στα μάτια των εργαζόμενων ώστε να ξανάρθει η ελπίδα και το χαμόγελο στον κόσμο της εργασίας. Και αυτοί οι όροι δεν διαμορφώνονται μέσα από εκλογικά αποτελέσματα.
Είναι φανερό για μας ότι δεν πρόκειται για εκλογές που θα ανατρέψουν το σύστημα, που θα φέρουν την αριστερά στην εξουσία και θα επιβάλλουν ένα πρόγραμμα ενάντια στο μνημόνιο αλλά για εκλογές που θα καταδικάσουν την αντιλαϊκή πολιτική και τους φορείς της, θα καταγράψουν την αποστοίχιση του κόσμου από τα επίσημα κόμματα και το πολιτικό σύστημα και θα επιβεβαιώσουν, θα ενισχύσουν τις αγωνιστικές διαθέσεις για αντίσταση που τα τελευταία 4 χρόνια επιδεικνύει με επιμονή και ένταση ο λαός και οι εργαζόμενοι.
Και βεβαίως αυτό πρέπει να καταγραφεί και στην κάλπη.
Και γι αυτό ακριβώς ζητάμε την ψήφο κάθε λαϊκού ανθρώπου. Όχι ως ψήφο διαμαρτυρίας απέναντι στους μαυρογιαλούρους της πολιτικής. Ούτε γενικά για μια αριστερή μετατόπιση των ποσοστών. Αλλά για ενίσχυση της άποψης που προτείνει την μόνη διέξοδο που απομένει στο λαό μόλις κλείσουν οι κάλπες. Της οικοδόμησης κινήματος αντίστασης ικανού να συγκρουστεί και να ανατρέψει την πολιτική της ΕΕ, του ΔΝΤ και των αμερικάνων, και των ντόπιων εντολοδόχων τους που θα οριστούν ακόμη και καταπατώντας το ίδιο τους το σύνταγμα.
Δηλαδή απλά και σταράτα: Να πάρει ο λαός την τύχη του στα χέρια του. Να φτιάξει ταξικά σωματεία, να οικοδομήσει τις οργανώσεις του στις λαϊκές γειτονιές, να διεκδικήσει μισθούς, συντάξεις και δαυλιά.
Να αρνηθεί τη λογική της ανάθεσης που για χρόνια τον περιθωριοποίησε και που δυστυχώς κομμάτια της αριστεράς επιμένουν να προωθούν προτείνοντας ροζ, κόκκινα και κατακόκκινα προγράμματα εθνικής σωτηρίας.
Παραβλέπουν άραγε ότι το σημερινό επίπεδο ανάπτυξη του κινήματος δεν απέτρεψε τα μνημόνια και παρόλα αυτά θέτουν αιτήματα ποιο προωθημένα που αγγίζουν την λαϊκή εξουσία ή αγοράζουν ψήφους καπηλευόμενοι τον καημό ενός λαού για έναν άλλο δρόμο πέρα από τον καπιταλισμό;
Ποιος αντιστρέφει την πραγματικότητα και βάζει το κάρο μπρος από τα βόδια;
Ποιος ανάγει την εκλογολαγνεία σε αρετή κρύβοντας την πραγματικότητα από τους εργαζόμενους ότι δηλαδή απαιτείτε καθημερινή σύγκρουση με τις δυνάμεις του συστήματος και νίκες ώστε να αποκτηθεί αυτοπεποίθηση στους εργαζόμενους, να νοιώσουν την τεράστια δύναμη που διαθέτουν και να θέσουν σε νέα βάση τους ταξικούς συσχετισμούς;
φίλοι και φίλες
Μόλις καταλαγιάσει το "πολιτισμένο" κλίμα των εκλογών θα αποκαλυφτεί γυμνή η πραγματική κατάσταση που θα αντιμετωπίσουν οι λαϊκές μάζες. Πρόκειται για έναν σκληρό, βάρβαρο ταξικό πόλεμο που έχουν κηρύξει οι δυνάμεις του κεφάλαιου απέναντι στους λαούς, απέναντι στους εργαζόμενους. Αντιπαράθεση για την οποία οι δυνάμεις της αντίδρασης έχουν αποφασίσει να χρησιμοποιήσουν κάθε όπλο: αντιλαϊκούς νόμους και συνταγματικά πραξικοπήματα, ΜΑΤ και καταστολή, ιδεολογική τρομοκρατία για ρετιρέ, συντεχνίες και βολεμένους. Μα προπάντων το βασικό τους όπλο για να υποτάξουν τους εργαζόμενους είναι οι απολύσεις και η ανεργία.
Το εργατικό κίνημα πρέπει να απαντήσει στη σφοδρότητα αυτής της επίθεσης με απεργιακούς αγώνες διαρκείας όπως δείχνουν οι απεργοί χαλυβουργοί, με αποφασιστικότητα όπως οι κάτοικοι της Κερατέας, δημιουργώντας ταξικά σωματεία. Με την κοινή δράση για άμεσες διεκδικήσεις. Με τη δημιουργία ενός μετώπου αντίστασης ικανού να ανταπεξέλθει στην ισχύ του αντιδραστικού μπλοκ. Με την λαϊκή αλληλεγγύη, γιατί η βοήθεια δεν βρίσκεται στα συσσίτια της εκκλησίας ούτε στα παντοπωλεία του Καρατζαφέρη και τα ανταλλακτήρια. Εκεί θα δημιουργηθούν οι πραγματικές απαντήσεις και διέξοδοι για το λαό.
Το μεγαλειώδες απεργιακό κίνημα που ξέσπασε τα τελευταία χρόνια στη χώρα, η αφύπνιση του εργατικού κινήματος σε Ισπανία, Ιταλία, Γαλλία, Πορτογαλία αλλά και η αραβική εξέγερση δείχνει ποιος είναι ο μονόδρομος που πρέπει να ακολουθήσουν οι εργαζόμενοι.
Που βρίσκεται το μέλλον, που κρίνονται οι πραγματικοί συσχετισμοί, που οι υποσχέσεις γίνονται πραγματικότητα και οι προεκλογικές εξαγγελίες εξανεμίζονται.
Η αδυναμία αποτροπής των μέτρων δεν έχει να κάνει με τη διάθεση του κόσμου αλλά με τις ευθύνες της Αριστεράς που τόσα χρόνια αποκοίμιζε και απονεύρωνε το εργατικό κίνημα.
Σας καλούμε όπως καλούμε και κάθε λαϊκό άνθρωπο να συνεχίσουμε σε αυτό τον δρόμο. Τον δρόμο της αντίστασης.
Γιατί μόνο αν δυναμώσουν οι αντιστάσεις σε κάθε χώρο δουλειάς, στις λαϊκές συνοικίες, στα σχολεία και στις σχολές, παντού όπου εκφράζεται η επίθεση αυτού του εκμεταλλευτικού συστήματος θα υπάρξει ελπίδα στα λαϊκά στρώματα.
Σας καλούμε να ψηφίσετε τον εκλογικό συνδυασμό του ΚΚΕ(μ-λ) και του ΜΛ ΚΚΕ για να ενισχυθεί η γραμμή της ρήξης και της σύγκρουσης με την πολιτικής της εξάρτησης και της φτώχειας, χωρίς αυταπάτες για αριστερές κυβερνήσεις. Κόντρα στον εκβιασμό της θεωρίας της χαμένης ψήφου που ασκούν οι αστικές δυνάμεις και δυστυχώς υιοθετούν και μερίδες της Αριστεράς.
Γιατί, σε τίποτε δεν διαφέρει η χυδαιότητα των 2 βασικών μονομάχων που προαναγγέλλουν ότι και να ψηφίσουμε, το μνημόνιο θα υλοποιηθεί, ακυρώνοντας στην ουσία οποιαδήποτε ψήφο καταδίκης τους, με τις πιέσεις κομμάτων της αριστεράς που υιοθετώντας τους όρους του αστικού κοινοβουλευτισμού απαιτούν είτε να στηρίξουμε το μόνο κόμμα της εργατιάς απαξιώνοντας τις εκατοντάδες χιλιάδες απεργούς που συγκρούονταν στους δρόμους αποκτώντας το ISO κομμουνιστικότητας μετά τη διαβεβαίωση της Βουλής ότι η λαϊκή τους εξουσία θα επιβληθεί χωρίς να σπάσει ένα τσάμι, προφανώς μετά από αυξημένα εκλογικά ποσοστά, είτε να ψηφίσουμε Τσίπρα γιατί έτσι θα σχηματίσει κυβέρνηση με δεξιούς πολιτικούς τύπου Καμένου, είτε τέλος να στηρίξουμε Ανταρσυα γιατί έτσι θα αυξηθούν οι κόκκινοι βουλευτές. Η θεωρία της χαμένης ψήφου πάντοτε αποτέλεσε αστική επιλογή εκβιασμού αριστερών συνειδήσεων και αποτελεί αθλιότητα για όποιον την επικαλείται.
Σύντροφοι και συναγωνιστές
Σας καλούμε να ψηφίσετε τον εκλογικό συνδυασμό του ΚΚΕ(μ-λ) και του ΜΛ ΚΚΕ όχι για να διαγράψουμε το χρέος, ούτε για να εθνικοποιήσουμε τις τράπεζες και τις μεγάλες παραγωγικές μονάδες. Ούτε σας τάζουμε αναδιανομή του πλούτου από τη φορολόγηση των πλουσίων. Όχι γιατί μας ενοχλούν ως αιτήματα αλλά γιατί κρύβουν την πραγματικότητα. Ότι δηλαδή υπηρετούν λογικές διαχείρισης της κρίσης και όχι διεξόδου από αυτή προς όφελος των εργαζόμενων και του λαού.
Γιατί ξέρουμε ότι το χρέος δεν οι μίζες του Άκη, των Βατοπαιδινών ή της Ζήμενς. Ούτε απλά τα τοκογλυφικά δάνεια των ιμπεριαλιστών. Το πραγματικό χρέος είναι η οικονομικές σχέσεις εξάρτησης που αλυσοδένουν τη χώρα. Σχέσεις που επιτρέπουν στους ιμπεριαλιστές να διαλύουν τον παραγωγικό ιστό μιας χώρας όπως η δική μας. Να την οδηγούν στην αποβιομηχάνιση, στην καταστροφή της αγροτικής παραγωγής, στην εξόντωση του μικρομεσαίου. Στην ολοκληρωτική εξάρτηση μιας χώρας από τις εισαγωγές των δικών τους προϊόντων από τα βιομηχανικά έως τα βασικά διατροφικά. Και αυτό το χρέος δεν το σβήνουν φαεινές λογιστών και οικονομολόγων αλλά η πυγμή ενός λαϊκού κινήματος που επιβάλλει την εξουσία του σπάζοντας τις σχέσεις εξάρτησης στα οικονομικά, πολιτικά αλλά και στρατιωτικά δεσμά που ΗΠΑ και ΕΕ επιβάλλουν.
Όπως επίσης ξέρουμε ότι οι κεφαλαιοκράτες δεν πρόκειται να αποποιηθούν τον πλούτο τους επειδή οι εκλογές θα βγάλουν περισσότερους αριστερούς βουλευτές. Όπως και δεν θα περιμένουν τις επόμενες εκλογές για να ρεφάρουν.
Αυτές τις αυταπάτες δεν πρόκειται να τις προτείνουμε γιατί έχουν πληρωθεί ακριβά από τους λαούς και εδώ, με τις συγκυβερνήσεις και το σύρσιμο πίσω από την αλλαγή του ΠΑΣΟΚ, αλλά και αλλού όπως στη Χιλή του Αλλιέντε.
Σας καλούμε να ψηφίσετε τον εκλογικό συνδυασμό του ΚΚΕ(μ-λ) και του ΜΛ ΚΚΕ ως αμοιβαία δέσμευση ότι όπως μας βρήκατε πλάι σας στους μεγαλειώδεις πρόσφατους απεργιακούς αγώνες, στην Χαλυβουργία, στους νεολαιίστικους αγώνες του άρθρου 16 και ενάντια στο ν-πλαίσιο, στα ξεσπάσματα του Δεκέμβρη του 2008, στις λαϊκές επιτροπές ενάντια στα χαράτσια και για δωρεάν συγκοινωνίες, στις πλατείες και στο Σύνταγμα, στην Κερατέα, στα χωριά της Χαλκιδικής και στις κινητοποιήσεις ενάντια στην κρατική καταστολή και το ρατσισμό έτσι θα συνεχίσουμε και μετά τις εκλογές στις αντιστάσεις που θα εκδηλωθούν απέναντι στα νέα μέτρα και στην εξαθλίωση του λαού. Άλλωστε είναι η μόνη προεκλογική υπόσχεση που μπορεί πραγματικά να ελεγχτεί από τον ίδιο το λαό.
Ολοι στους δρόμους
όλοι στους αγώνες για μισθούς και συντάξεις που να ανταποκρίνονται σε αξιοπρεπή ζωή, ενάντια στις απολύσεις και την ανεργία, για να φύγει η χώρα από την ΕΕ και να σπάσουν τα δεσμά της εξάρτησης.
Για να μην περάσει η φασιστικοποίηση και η κρατική καταστολή που ετοιμάζουν να εξαπολύσουν απέναντι σε όποιον τολμά να αγωνίζεται.
Η ψήφος σας, μας είναι αναγκαία για να συνεχίσουμε με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα τον αγώνα για μια αριστερά της ανατροπής και όχι των αυταπατών και της διαχείρισης.
