Της Αγγελικής Φατούρου,
μέλους της εκλογικής συνεργασίας ΚΚΕ(μ-λ) και Μ-ΛΚΚΕ
Μέχρι χθες γνώριζα πως οι ακραιφνείς προπαγανδιστές της «χρήσιμης» -που πάει να πει «μη χαμένης»- αριστερής ψήφου ήταν η Κουβελάτη «υπεύθυνη» κεντροαριστερά, ο κολακεύων παντοιοτρόπως τους αριστερούς -και όχι μόνο- ψηφοφόρους κυβερνητικολαγνικός ΣΥΡΙΖΑ και το μόνο συνεπές κομμουνιστικό κόμμα της υφηλίου, το ΚΚΕ. Διαψεύστηκα. Καθότι απεδείχθη περίτρανα, πως η «μεγαλοσύνη» των κοινοβουλευτικών δυνάμεων δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τον αχαλίνωτο μικρομεγαλισμό κάποιων
«ανατρεπτικών επαναστατών», αντίθετων υποτίθεται οπωσδήποτε με τις αστικές εκλογικές αυταπάτες, αλλά ταυτόχρονα σπαρταρώντων από αγωνία για το αν θα γίνει επιτέλους η περιπόθητη «ΑΝΤΑΡΣΥΑ», στην εκλογική αναμέτρηση της 6ης Μάη, δηλαδή στις κάλπες, που τόσες αυταπάτες γεννούν, κατά τα άλλα.
(Διπολική πολιτική νόσος θα μπορούσε να ονομαστεί αυτό, ή κάπως έτσι, ε;). Θεσμικό αντάρτικο, λοιπόν, κι όπου μας βγάλει. Αλλά για να μπορεί να μας βγάλει κάπου (λέμε, τώρα) θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε χρήσιμα επιχειρήματα και αποτελεσματικούς «ανατρεπτικούς» (;) εκβιασμούς, αλλιώς …δεν παλεύεται το πράμα.
Σε περισπούδαστο άρθρο του στο «Πριν» ο Κώστας Μάρκου (και δι’ αυτού η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, καθ’ ότι το κείμενο έχει αναρτηθεί σε πλήθος επίσημων και ανεπίσημων blogs της συγκεκριμένης συλλογικότητας) αναπαράγει το σύνολο των συνήθων αστικών και ρεφορμιστικών επιχειρημάτων της θεωρίας της χαμένης ψήφου, ζητώντας «υπεύθυνη στήριξη» από τους αριστερούς κάθε κατηγορίας (οργανωμένους και ανένταχτους, προφανώς και …κατερχόμενους στις εκλογές με άλλους σχηματισμούς, όπως η υπογράφουσα - η οποία έλαβε σχετικό ηλεκτρονικό μήνυμα, ώστε να στοχαστεί και αυτή πάνω στην κρισιμότητα της ψήφου της).
Τα βασικά επιχειρήματα είναι δυο:
Πρώτον, οι μυστικές δημοσκοπήσεις τις οποίες γνωρίζει ο Μάρκου (και δι’ αυτού η εφημερίδα του και τα προαναφερθέντα μπλογκς), επί των οποίων ωστόσο δεν μας διαφωτίζει περαιτέρω, ώστε να διαλύσει τις εσφαλμένες εντυπώσεις μας από άλλες δημοσκοπήσεις τις οποίες γνωρίζουμε και μάλλον διαφορετική εικόνα μας δίνουν. Σε κάθε περίπτωση, ακόμα κι αν ο Μάρκου (αν, λέμε) δεν αυτοσχεδιάζει στήνοντας επιχειρήματα στον αέρα, το πράγμα δεν αλλάζει: είτε στο 1%, είτε στο 2% είτε και σε εκλόγιμα ποσοστά, ούτε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ούτε καμία άλλη αριστερή δύναμη δικαιούται να εκβιάζει την ψήφο κανενός, ψήφο η οποία προκύπτει από την ενδεχόμενη πολιτική στράτευση, τη συνείδησή ή/και τη συγκυριακή εκτίμηση των πραγμάτων κατά βούληση και κατά περίπτωση.
Δεύτερον, το «γεγονός» ότι η είσοδος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στη βουλή θα στερήσει από τη ΝΔ (κυρίως) και το ΠΑΣΟΚ περίπου οχτώ έδρες, αφαιρώντας ενδεχομένως από το μαύρο μέτωπο την αυτοδυναμία! Δυναμίτης το επιχείρημα, θα ήταν ωστόσο ισχυρότερο αν μας εξηγούσε με ποιο ακριβώς τρόπο θα αξιοποιούνταν αυτή η επιτυχημένη «κοινοβουλευτική ΑΝΤΑΡΣΥΑ» εν συνεχεία: Το ΚΚΕ θα έλεγε με Λαϊκή Εξουσία (εν καιρώ), ο ΣΥΡΙΖΑ με αριστερή κυβέρνηση κ.ά., ο Μάρκου δεν μας διαφωτίζει επ’ αυτού, μπας και ξεκουνηθούμε να δώσουμε επιτέλους την περιπόθητη οριστική απάντηση στη λαίλαπα.
Το τρίτο, και αντίθετο στη συγκεκριμένη προσπάθεια άλωσης των αριστερών ψήφων, επιχείρημα δεν είναι του Μάρκου, είναι δικό μου (και πολλών άλλων…). Σκεφτήκατε, συναγωνιστές, πως δυο μέρες πριν τις εκλογές μια τέτοια επιχειρηματολογία έχει αρκετές πιθανότητες (πολύ περισσότερες από 3%, τέλος πάντων) να μετατραπεί σε μπούμεραγκ ή δεν σας πέρασε καν από το μυαλό η συγκεκριμένη πιθανότητα;
