του Δ. Κοντοφάκα
Εργαζόμενοι, άνεργοι, νέοι και νέες, αγωνιστές του αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος,η αντιλαϊκή πολιτική και τα βάρβαρα μέτρα των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, της ΕΕ και του ΔΝΤ έχουν πλήξει με πρωτοφανή βιαιότητα το λαό και τη χώρα, στράγγισαν τα λαϊκά εισοδήματα, καταβαράθρωσαν το βιοτικό επίπεδο, ισοπέδωσαν τα εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα και βύθισαν εκατομμύρια εργαζόμενους στη φτώχεια, την ανεργία και την εξαθλίωση.
Στη νέα περίοδο που ξανοίγεται μπροστά μας, αμέσως μετά τις εκλογές, νέες μνημονιακές συμβάσεις, πολυνομοσχέδια και ακόμα πιο βάρβαρα, αντεργατικά και φοροληστρικά μέτρα δρομολογούνται κατ’ επιταγή της τρόικας, προδιαγράφοντας μια δραματική επιδείνωση της γενικής κατάστασης για το λαό μας.
Τώρα, τέσσερις μέρες πριν τις εκλογές, κορυφώνεται μια τρομοκρατική επιχείρηση από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Προτάσσοντας τα εκβιαστικά διλλήματα «παραμονή στην Ευρωζώνη ή ανεξέλεγκτη χρεοκοπία», «ευρώ ή δραχμή» και με την απειλή της επιστροφής στη δεκαετία του ’50, της ακυβερνησίας και του μετεκλογικού χάους, βομβαρδίζουν το λαό προκειμένου να τον τρομοκρατήσουν και να τον καθυποτάξουν, να τον χειραγωγήσουν και να υφαρπάξουν την ψήφο του.
Η απειλή της μεγάλης εξαθλίωσης και της πείνας είναι, πράγματι, μπροστά μας αλλά οφείλεται, αποκλειστικά, στη βάρβαρη πολιτική που υπαγορεύουν οι ιμπεριαλιστές και η ντόπια ολιγαρχία και εφαρμόζουν τα πολιτικά τους φερέφωνα, το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ. Όταν πάνω από ένα εκατομμύριο εργαζόμενοι έχουν ήδη πεταχτεί στην ανεργία και εκατό πενήντα χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι είναι έτοιμοι για απόλυση, όταν έχει αποφασιστεί, την επομένη των εκλογών, νέα καρατόμηση στους ήδη πετσοκομμένους μισθούς, τα μεροκάματα και τις συντάξεις, όταν γενικεύεται ο εργασιακός μεσαίωνας και η κατεδάφιση των κοινωνικών υπηρεσιών, όταν δεκάδες παλιοί και νέοι φόροι έρχονται να εξανεμίσουν ό,τι έχει απομείνει από το λαϊκό εισόδημα, τότε, την αμέσως επόμενη περίοδο, η φτώχεια, η εξαθλίωση και η πείνα θα προσλάβουν εκρηκτικότερες διαστάσεις, ενώ η απειλή της πτώχευσης και της χρεοκοπίας της χώρας θα ορθώνεται απειλητικά.
Οι συντελούμενες δραματικές αυτές εξελίξεις είναι συνέπεια της ξενόδουλης πολιτικής της ντόπιας πλουτοκρατικής ολιγαρχίας και των κομμάτων της, κάτω από το διεθνή νεοαποικιακό έλεγχο του ΔΝΤ και της ΕΕ, κάτω από τις εντολές, δηλαδή, των Αμερικάνων και Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών. Ακριβώς, στη βάση αυτή, η οικονομική κρίση μετασχηματίστηκε σε πολιτική κρίση. Χρεοκοπεί, δηλαδή, στη συνείδηση πλατιών λαϊκών μαζών, η πολιτική των κυρίαρχων αστικών κομμάτων, που αδυνατούν να εγκλωβίσουν το λαό στα κάλπικα διλήμματα, όπως συνέβαινε τις τρεις τελευταίες δεκαετίες, γεγονός που προκαλεί διασπάσεις και ανακατατάξεις στο κυρίαρχο πολιτικό σκηνικό και την εμφάνιση νέων κομμάτων – αναχωμάτων. Καμιά αντιδραστική «τάξη» και καμιά πολιτική σταθερότητα δεν μπορούν να στηριχτούν πάνω στην εξαθλίωση του λαού, στην ιμπεριαλιστική καταλήστευση και υποδούλωση. Πάνω στη βάση αυτή, μόνο καινούργιες αντιδημοκρατικές εκτροπές, άγρια καταπίεση, λαϊκά ξεσπάσματα και κοινωνικές εκρήξεις θα γεννηθούν.
Εργαζόμενοι, δημοκράτες, αγωνιστές του αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος,
στις σημερινές συνθήκες, όταν η πολιτική της άρχουσας τάξης και των κομμάτων της, καταδικάζει το λαό στη φτώχεια, την πείνα και την ανεργία και χαλκεύει νέα δεσμά υποτέλειας για τη χώρα, το πραγματικό δίλημμα για το λαό δεν είναι αν θα βρίσκονται στην κυβερνητική εξουσία η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, αυτοδύναμα, είτε σε σύμπραξη με άλλα δεξιά ή «αριστερά» δεκανίκια, για να εφαρμόσουν την προαποφασισμένη πολιτική του υποδουλωτικού μνημονίου.
Το πραγματικό πρόβλημα μπροστά στις νέες αντεργατικές – αντικοινωνικές θύελλες, που έρχονται μετά τις εκλογές, είναι αν θα υπάρχει ένα ισχυρό, λαϊκό κίνημα, ένα παλλαϊκό μέτωπο αντίστασης, ικανό να αποκρούσει τα βάρβαρα αντεργατικά μέτρα και να προασπίσει τα ζωτικά συμφέροντα της εργατικής τάξης και των πλατιών λαϊκών μαζών, όποια από τα κόμματα αυτά κι αν βρίσκονται στην κυβερνητική εξουσία.
Το πραγματικό πρόβλημα είναι αν θα υπάρχει μια ανεξάρτητη, απέναντι στην κυρίαρχη τάξη, ισχυρή και αξιόπιστη Κομμουνιστική Αριστερά, σταθερός και ασυμβίβαστος υπηρέτης του λαού και των ταξικών συμφερόντων του. Όχι μια στο όνομα Αριστερά, προσαρμοσμένη στις πιέσεις και τις ανάγκες του αστικού πολιτικού συστήματος, αλλά μια πραγματική Κομμουνιστική Αριστερά, που χωρίς την ύπαρξη, την οικοδόμηση και τη δράση της, η εργατική τάξη και οι πλατιές λαϊκές μάζες θα παραμένουν αδύναμες και οι εκδηλώσεις μαζικής αντίστασης, τα αγωνιστικά ξεσπάσματα, ακόμη και οι κοινωνικές εκρήξεις, όση μεγάλη σημασία κι αν έχουν, θα μένουν στα μισά του δρόμου, χωρίς συνέχεια και σταθερή προοπτική, όπως έδειξε η εμπειρία των τελευταίων δυόμιση χρόνων.
Και εδώ ακριβώς πρέπει να μιλήσουμε ανοιχτά και καθαρά, να μην αφήσουμε χώρο για αυταπάτες. Να ξεκαθαρίσουμε πως οι αγωνιστικές διαθέσεις του κόσμου της Αριστεράς και αυτών που τώρα στρέφονται προς τ’ αριστερά δεν μπορούν να εκφραστούν με την πολιτική των κομμάτων του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ, με όλες τις διαφορές που τα χαρακτηρίζουν, αφού είναι κόμματα αφερέγγυα και ασυνεπή, φορείς των εκλογικών αυταπατών και του συμβιβασμού, όπως έχει αποδείξει η πολύχρονη παρουσία και πρακτική τους στην πολιτική ζωή της χώρας.
Η ηγεσία του ΚΚΕ αφού ξερίζωσε την επαναστατική ψυχή του ΚΚΕ των μεγάλων εθνικοαπελευθερωτικών και επαναστατικών αγώνων του λαού μας και για δεκαετίες προσαρμόστηκε στην πολιτική των ντόπιων αστικών κομμάτων, φτάνοντας στο σημείο να συνεργαστεί ανοιχτά και να συγκυβερνήσει μαζί τους, τώρα χωρίς να κάνει ίχνος μιας πραγματικής αυτοκριτικής για τις βαριές και μακροχρόνιες συνέπειες της γενικής γραμμής του, που διάβρωσε το κομμουνιστικό κίνημα, εμφανίζεται να περνά με ευκολία από τον δεξιό στον αριστερό οπορτουνισμό. Κηρύσσει διαρκώς « αντεπίθεση», ανεμίζει κόκκινες σημαίες, καλλιεργώντας την ψευδαίσθηση πως βρίσκεται στα πρόθυρα της «λαϊκής εξουσίας».
Και οι δύο όψεις του κάλπικου αυτού νομίσματος έχουν τον ίδιο παρονομαστή. Πίσω από τα βροντερά συνθήματα, την κομματική περιχαράκωση και τη διασπαστική πρακτική που εφαρμόζει η ηγεσία του στα συνδικάτα, στα κοινωνικά μέτωπα πάλης, σε κάθε μικρή και μεγάλη κινητοποίηση, κρύβεται η έλλειψη πίστης στη δύναμη της ενιαίας λαϊκής πάλης, και τελικά η βαθιά ηττοπαθής και συμβιβαστική αντίληψη ότι η εργατική τάξη και ο λαός δεν μπορούν να φρενάρουν την κυβερνητική επίθεση και να προασπίσουν τα οικονομικά και κοινωνικά τους συμφέροντα και κατακτήσεις.
Πρωταγωνιστής σ’ αυτή τη φάση αναδεικνύεται ο ΣΥΝ και η ομπρέλα του, ο ΣΥΡΙΖΑ, για τον εγκλωβισμό και την ενσωμάτωση ενός σημαντικού τμήματος των λαϊκών μαζών που αποδεσμεύονται από τα κυρίαρχα κόμματα με την πρότασή του για «αριστερή διακυβέρνηση». Η ηγεσία του υποστηρίζει τη σταθερή πρόσδεση της χώρας στην ΕΕ και αποδέχεται τα οικονομικά και πολιτικά βάθρα του καπιταλιστικού συστήματος. Όλα τα στοιχεία που διανθίζουν την πολιτική του για την «Ευρώπη των εργαζομένων», «την επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου», το «ευρωομόλογο», την «επιμήκυνση και διαγραφή μέρους του χρέους», συνιστούν μια σοσιαλδημοκρατική γραμμή διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης.
Οι καιροσκοπικές προτάσεις του, που απευθύνονται αριστερά και δεξιά κάνοντας λαθρεμπόριο ενότητας, για τη λεγόμενη αριστερή κυβερνητική διέξοδο, εκτός του ότι αποτελούν φρούδες ελπίδες για τους εμπνευστές του, συνιστούν, το σπουδαιότερο, επικίνδυνο αποπροσανατολισμό και εμμονή σε μια πολιτική που με τις διάφορες εκδοχές της συνέβαλε, τα μέγιστα, στην υποχώρηση και την κρίση του λαϊκού, του αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος.
Υπάρχει τέλος η ΔΗΜΑΡ, ο, κατεξοχήν, εκπρόσωπος της «κυβερνώσας Αριστεράς». Ο πρόεδρός της και το κόμμα αυτό, στο παραπέντε, δεν μπήκε στην κυβέρνηση Παπαδήμου, πριν έξι μήνες. Πρόκειται για ένα φορέα με καθαρόαιμη σοσιαλδημοκρατική πολιτική, ευθυγραμμισμένο με την κυρίαρχη στρατηγική της άρχουσας τάξης για την σταθερή πρόσδεση της χώρας στην ΕΕ, την ΟΝΕ και το ευρώ. Η ΔΗΜΑΡ αποδέχεται «τις δεσμεύσεις της χώρας απέναντι στους εταίρους», αναζητώντας απλά «ισοδύναμα» μέτρα που θα εξωραΐζουν στα μάτια του λαού το υποδουλωτικό μνημόνιο, και είναι έτοιμη, αν οι πολιτικές ανάγκες της άρχουσας τάξης το απαιτήσουν, να προσφέρει τις υπηρεσίες της σε μια κυβέρνηση συνεργασίας.
Για να μπορέσει να κάνει βήματα ο λαός στην πάλη του και να χαράξει μια σταθερή προοπτική αντίστασης και ανατροπής της βάρβαρης πολιτικής του μνημονίου, είναι αναγκαίο να ενταθεί η αντιπαράθεση απέναντι σε αυτούς τους βαθιά λαθεμένους προσανατολισμούς. Η κατεύθυνση αυτή αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο του αγώνα για την ανασυγκρότηση του λαϊκού, αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος.
Ο στόχος της ανασυγκρότησης θα προχωρήσει μέσα στο καμίνι του παρατεταμένου λαϊκού αγώνα, στην κοινή δράση μέσα στο μαζικό κίνημα, μέσα από την κριτική, τη συσπείρωση και το διάλογο ανάμεσα σε όλους τους αγωνιστές της κομμουνιστικής Αριστεράς, όπου κι αν βρίσκονται σήμερα, οργανωμένοι ή ανένταχτοι, πάνω στα μεγάλα ιδεολογικά και πολιτικά προβλήματα του κινήματος.
Παλεύοντας στο πλάι του λαού μας για την ανατροπή της πολιτικής της φτώχιας, της ανεργίας και της υποτέλειας και για τη σύνδεση των άμεσων αιτημάτων του με τα μεγάλα πανεθνικά και παλλαϊκά αιτήματα, πρέπει ταυτόχρονα να οικοδομούνται οι όροι για την ανασυγκρότηση του κινήματος, για την αναδημιουργία μιας μαζικής Κομμουνιστικής Αριστεράς που δεν θα προσαρμόζεται στην πολιτική των αστικών κομμάτων, αλλά θα μάχεται και θα συγκρούεται με την αστική πολιτική και θα υπερασπίζει, αταλάντευτα, τα οικονομικά και κοινωνικά συμφέροντα του λαού.
Μια Κομμουνιστική Αριστερά που δεν θα σπέρνει κοινοβουλευτικές αυταπάτες για «αριστερές κυβερνήσεις» και «λαϊκές εξουσίες» μέσα στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος αλλά θα μάχεται, ασυμβίβαστα, για την ανατροπή της αντιδραστικής κυριαρχίας του ιμπεριαλισμού και της ντόπιας μεγαλοαστικής τάξης, για μια Ελλάδα ειρηνική, δημοκρατική και ανεξάρτητη, για τη μεγάλη υπόθεση του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο.
Μια Αριστερά που δεν θα απολογείται για την πολιτική που οδήγησε στην καπιταλιστική παλινόρθωση, την κατάρρευση και διάλυση του λεγόμενου υπαρκτού σοσιαλισμού, ύστερα από την ανατροπή της επαναστατικής γραμμής του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος, αλλά θα υπερασπίζει την επαναστατική περίοδο του διεθνούς και ελληνικού κινήματος, θα καταπολεμά όλες τις ψευτοσοσιαλιστικές θεωρίες που οδήγησαν στη βαθιά κρίση και υποχώρηση, αντλώντας πολύτιμα διδάγματα για την ανασύνταξη των δυνάμεων του αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος.
Φίλοι και φίλες συναγωνιστές και συναγωνίστριες,
το Μ-Λ ΚΚΕ και το ΚΚΕ (μ-λ) είναι δυο οργανώσεις που έρχονται από παλιά, βγαλμένες από τα σπλάχνα του κομμουνιστικού κινήματος. Είναι δυο οργανώσεις που οι ρίζες τους βρίσκονται στους αγώνες του επαναστατικού ΚΚΕ, στους αγωνιστές του ΕΛΑΣ και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, στις φυλακές, τις εξορίες και την πολιτική προσφυγιά. Είναι δυο οργανώσεις που αγωνίστηκαν και αγωνίζονται, πολλά χρόνια, να σηκώσουν ξανά τις κόκκινες σημαίες του αγώνα που κάποιοι άλλοι τις αναθεώρησαν ή τις εγκατέλειψαν. Που βρέθηκαν και βρίσκονται στο πλάι του λαού μας, στους μικρούς και μεγάλους αγώνες του. Η μοναδική υπόσχεση που μπορούμε να δώσουμε, η μοναδική δέσμευσή μας, είναι ότι θα συνεχίσουμε να βαδίζουμε σταθερά και αταλάντευτα σε αυτή την κατεύθυνση.
Η αγωνιστική συμπόρευση των δυο οργανώσεων στις μεγάλες απεργιακές και λαϊκές κινητοποιήσεις των περασμένων χρόνων, η κοινή πολιτική κατεύθυνση πάνω στα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο λαός και η χώρα, ο κοινός αγωνιστικός βηματισμός μπροστά στις άγριες αστυνομικές επιθέσεις και την καταστολή, έφεραν κοντά τις δυνάμεις μας.
Η απόφαση, τώρα, των δυο οργανώσεων να δώσουν μαζί την πολιτική μάχη των εκλογών, πάνω σε μια βάση ξεκάθαρων πολιτικών στόχων και αρχών, στηρίζοντας το κοινό ψηφοδέλτιο ΚΚΕ (μ-λ) Μ-Λ ΚΚΕ, είναι ένα σημαντικό βήμα στη σωστή κατεύθυνση, ένα βήμα που μπορεί να ανοίξει μια ελπιδοφόρα προοπτική και να εκφράσει τις αγωνιστικές διαθέσεις και τις βαθύτερες ανάγκες λαϊκών αγωνιστών, σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη περίοδο για τον αγώνα του λαού μας και για την πορεία του αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος.
Εμείς καλούμε τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τη νέα γενιά να καταδικάσουν αποφασιστικά και να μαυρίσουν τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, αυτούς που έχουν μαυρίσει τη ζωή του λαού, να ξεπεράσουν τα κάθε λογής πολιτικά αναχώματα, και να συναντηθούν με τις ιδέες και τις δυνάμεις της αντίστασης και του αγώνα, με το ψηφοδέλτιο μάχης του ΚΚΕ (μ-λ) και του Μ-Λ ΚΚΕ, απορρίπτοντας τις εκλογικές απάτες και αυταπάτες που καλλιεργούν δεξιοί και αριστεροί, δήθεν, σωτήρες.
Καμιά απάντηση για τα λαϊκά προβλήματα δεν βρίσκεται στις κάλπες. Η απάντηση βρίσκεται στο κίνημα, στην ταξική πάλη, στο δρόμο που, ήδη, βρίσκεται ο λαός. Για να ανατραπεί η πολιτική της πείνας, της ανεργίας και της εξαθλίωσης, σαν αναπόσπαστο τμήμα του γενικότερου αγώνα του λαού μας για την έξοδο από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, για την ανατροπή της διπλής κυριαρχίας του ιμπεριαλισμού και της ντόπιας μεγαλοαστικής τάξης, για δουλειά, ειρήνη, δημοκρατία, εθνική ανεξαρτησία. Για να αντιπαρατεθούμε στην αντιαριστερή και αντικομμουνιστική υστερία.
Στη βάση αυτών των στόχων πάλης καλούμε τους εργαζόμενους, τους αγωνιστές του λαϊκού κινήματος να βαδίσουμε μαζί, ενάντια στη βάρβαρη πολιτική των ιμπεριαλιστών και των ντόπιων λακέδων τους, απορρίπτοντας την πολιτική του συμβιβασμού και της συνθηκολόγησης.
Για να ανοίξει ένας νέος δρόμος για το κίνημα που να ανταποκρίνεται στις προσδοκίες και τα ιδανικά των κομμουνιστών και όλων των λαϊκών αγωνιστών,
Στηρίξτε – ψηφίστε ΚΚΕ (μ-λ) και Μ-Λ ΚΚΕ.
