Αίσχος!
Ντροπή!
Απαράδεκτο!
Αν είναι δυνατόν! Που ακούστηκε τα ξένα συγκροτήματα τύπου και ΜΜΕ να παρεμβαίνουν έτσι στα εσωτερικά μιας «κυρίαρχης» χώρας και «ισότιμου» μέλους της ΕΕ;
Όπως καταλάβατε, ο λόγος για την «οργισμένη» αντίδραση της ηγεσίας του ΣΥΝ – ΣΥΡΙΖΑ για το κύριο άρθρο – παρέμβαση της γερμανικής έκδοσης της Financial Times (F.T.), με το οποίο δινόταν «γραμμή» στον ελληνικό λαό ανοιχτά και απροκάλυπτα, να ψηφίσει ΝΔ (και μάλιστα άρθρο γραμμένο και στα ελληνικά, μην τυχόν και μπερδευτούν στη μετάφραση οι … αγράμματοι Ρωμιοί).
Λες και η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ανακαλύπτει μόλις τώρα τη φύση και το ρόλο του ιμπεριαλισμού.
Λες και οι ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές αντιμετώπιζαν ποτέ τις εξαρτημένες χώρες της περιφέρειας, όπως η Ελλάδα, ως ισότιμες και ανεξάρτητες χώρες. Λες και η ΕΕ είναι το «σπίτι των λαών» (αμάν πια με αυτή την καραμέλα…) όπου οι λαοί θα συνεργαστούν με αμοιβαία οφέλη για την κοινή πρόοδο και ευημερία.
Δηλαδή αυτά τα 30 χρόνια της ένταξής μας στην ΕΕ δεν υπήρχε σχέση κυριαρχίας των ιμπεριαλιστών πάνω στη χώρα; Δεν υπήρχαν ωμές και βίαιες (άλλοτε πιο συγκαλυμμένες άλλοτε πιο ανοιχτές) επεμβάσεις στα εσωτερικά μας;
Και οι ντιρεκτίβες της αποβιομηχάνισης και της διάλυσης της παραγωγικής βάσης της χώρας μας τι ήταν;
Η ΚΑΠ που διέλυσε την αγροτική παραγωγή και εξαθλίωσε τη μικρομεσαία αγροτιά τι ήταν;
Η εμπλοκή μας στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στα Βαλκάνια και τη Μέση Ανατολή τι ήταν;
Οι νόμοι και οι πολιτικές (Μπολόνια, Πράγα κλπ.) που πέταξαν τα παιδιά του λαού έξω από την εκπαιδευτική διαδικασία τι ήταν;
Οι ευρωπαϊκής έμπνευσης τρομονόμοι τι ήταν;
Τα διάφορα «χρηματοδοτικά» πακέτα (ΜΟΠ, ΕΣΠΑ κλπ) που αλυσοδέσανε με φόρους και χρέη τις επόμενες γενιές τι ήταν;
Τα «μεγάλα έργα» που με αποικιοκρατικού τύπου συμβάσεις ανέλαβαν με το «έτσι θέλω» οι ξένες μεγαλοκατασκευαστικές (γαλλικές και γερμανικές κατά βάση) τι ήταν;
Τα εξοπλιστικά προγράμματα που, και με τη συνδρομή των ντόπιων μιζαδόρων πολιτικών, και σε διαγκωνισμό με τις ΗΠΑ, προώθησαν τα ευρωπαϊκά μονοπώλια της πολεμικής βιομηχανίας τι ήταν;
Όχι, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν ανακαλύπτει τώρα… τον ιμπεριαλισμό. Είναι ένα κόμμα που ποτέ δεν αμφισβήτησε το καθεστώς της εξάρτησης. Είναι ένα κόμμα (αυτό και οι πολιτικοί του πρόγονοι από ΚΚΕεσωτερικού μέχρι ΕΑΡ και Συνασπισμό) που αποδεχόταν την υποτέλεια και την κυριαρχία του ιμπεριαλισμού, και ας κραυγάζει τώρα, που βοά ο λαός από αγανάκτηση, περί «εθνικής αξιοπρέπειας». Είναι ένα κόμμα που απλώς έχει επιλέξει συγκεκριμένους «προστάτες» (τους ευρωπαίους) και καλεί το λαό να σκύψει το κεφάλι και να αποδεχτεί μοιρολατρικά το ρόλο του … ιθαγενούς. Και η αντίδραση της ηγεσίας του στο άρθρο των F.T. οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στην αγωνία του μήπως και ναυαγήσουν οι προσπάθειές του να εξωραϊσει την ΕΕ στα μάτια του λαού, ειδικά τώρα που ετοιμάζεται να αναλάβει και κυβερνητικά πόστα. Είπαμε: Να δεχτούμε την εξάρτηση από την ΕΕ αλλά και αυτοί οι Ευρωπαίοι δε βοηθάνε λίγο να αλλάξει το κλίμα… Καμιά κατανόηση από τους «συμμάχους»!
Άρα λοιπόν, η αποδοχή της ΕΕ και οι προσπάθειες που κάνει τελευταία η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να πείσει το λαό ότι δεν έχει άλλες επιλογές παρά την παραμονή στο ζυγό της ΕΕ, δεν είναι τίποτα άλλο από την αναγνώριση του δικαιώματος των ευρωπαίων ιμπεριαλιστών να παρεμβαίνουν και να κυριαρχούν στη χώρα. Γιατί πολύ απλά δεν μπορεί να υπάρξει μια «άλλη ΕΕ» από αυτήν που έχουμε ζήσει και ζούμε.
Το συμβόλαιο που υπέγραψε η αστική τάξη ή μάλλον για να ακριβολογούμε το … παραχωρητήριο της χώρας και του λαού στον ευρωπαϊκό ιμπεριαλισμό δεν είχε … ψιλά γράμματα και αστερίσκους. Ήταν σαφέστατο. Και αν ο ΣΥΡΙΖΑ φιλοδοξεί να συνυπογράψει και να μπει «συνεγγυητής» στο παραχωρητήριο θα πρέπει να ξέρει ότι αυτό το παραχωρητήριο δεν αναθεωρείται.
Μόνο να σκιστεί μπορεί.
Και μόνο ο λαός με την πάλη του μπορεί να το σκίσει.
Και θα το σκίσει!
Ο σεισμολόγος
ΥΓ) Η πρόθεση του Τσίπρα να συναντηθεί με τον Ολάντ δυο μέρες μετά τις εκλογές της 6ης Μάη και τα … σουαρέ με ηγέτες του G20, σε μια προφανή προσπάθεια να λάβει «δαχτυλίδια» και δηλώσεις στήριξης, δεν ήταν ουσιαστικά μια έκκληση να κάνουν κάποια… παρέμβαση οι ισχυροί υπέρ της δικής του «κυβερνητικής πρότασης»; Ή μήπως αν έβγαινε ο Ολάντ και δήλωνε την υποστήριξή του στο ΣΥΡΙΖΑ (λέμε τώρα…) θα έσπευδε ο Τσίπρας να τον καταγγείλει ότι επεμβαίνει στα εσωτερικά της χώρας; Πολύ αμφιβάλλουμε!...
εκλογες 2012
