Το κορυφαίο πρόβλημα που απασχολεί το λαό μας, με μεγαλύτερη οξύτητα τα δύο τελευταία χρόνια, είναι χωρίς αμφιβολία το πώς θα μπορέσει να αποκρούσει και να απαλλαγεί από την αντιλαϊκή λαίλαπα των μνημονίων.
Πώς θα μπορέσει να αντιμετωπίσει και να αποτινάξει αυτό το ταπεινωτικό και καταπιεστικό καθεστώς νεοαποικιακού ελέγχου της χώρας από την ΕΕ και το ΔΝΤ, στο οποίο έχει οδηγήσει η πολιτική υποτέλειας της ντόπιας μεγαλοαστικής τάξης και των κομμάτων της.
Λίγο πριν τις εκλογές της 17ης Ιούνη αυτό το πρόβλημα διατυπώνεται και σαν ερώτημα, αν με την ψήφο, μέσα από τις κάλπες, θα μπορέσει να δοθεί λύση. Η απάντηση, ιδιαίτερα μετά το αποτέλεσμα των εκλογών της 6ης Μάη, έχει αποκτήσει μια ιδιαίτερη σημασία για δυο λόγους:
Πρώτο, γιατί οι σειρήνες του ΣΥΡΙΖΑ, που καλούν για μια κυβέρνηση της Αριστεράς, έχουν ενισχύσει τις αυταπάτες ότι το «ταξίδι προς την Ιθάκη» της ανατροπής της πολιτικής των μνημονίων και της ξένης υποδούλωσης είναι ζήτημα ενός εκλογικού ποσοστού που θα επιτρέψει τη δημιουργία μιας κυβέρνησης με επίκεντρο το ΣΥΡΙΖΑ.
Δεύτερο, γιατί και το ΚΚΕ, όταν ήταν σε εξέλιξη οι μεγάλοι αντιμνημονιακοί αγώνες αλλά και αμέσως μετά τις εκλογές της 6ης Μάη, πρόβαλε το αίτημα «εκλογές τώρα» σαν τη διέξοδο για να «αποδυναμωθεί» η πολιτική της κυβέρνησης, της ΕΕ και του ΔΝΤ.
Η εκλογική συνεργασία του ΚΚΕ(μ-λ) και του Μ-Λ ΚΚΕ έχει διακηρύξει με σαφήνεια πως η λύση για τα λαϊκά προβλήματα και ιδιαίτερα για την ανατροπή της πολιτικής των μνημονίων και της ξενοδουλείας δεν πρέπει να αναμένεται πως θα προκύψει από τις κάλπες…
Όσο και αν ένα εκλογικό αποτέλεσμα, σαν αυτό της 6ης Μάη, που κατέγραψε την πλατιά λαϊκή αντίθεση στην πολιτική των δύο μεγάλων αστικών κομμάτων, έχει επίδραση στις πολιτικές εξελίξεις...
Όσο και αν η συγκέντρωση λαϊκής υποστήριξης και μέσα από τις εκλογές σε μια αριστερή κατεύθυνση που ενισχύει τον αγώνα του λαού να διεκδικήσει τα αιτήματα του και να ανατρέψει την αντιλαϊκή πολιτική έχει την σημασία του:
Το ζήτημα που θα κρίνει αν θα μπει φραγμός στην πολιτική της ολιγαρχίας και των κομμάτων της που καταδικάζει το λαό στη φτώχεια και την ανεργία και χαλκεύει δεσμά υποτέλειας, είναι το αν θα υπάρξει ένα ισχυρό λαϊκό κίνημα, ένα παλλαϊκό μέτωπο αντίστασης, μετά τις εκλογές, ικανό να αποκρούσει τα αντιλαϊκά μέτρα που θα πάρει όποια κυβέρνηση και αν βρίσκεται στην εξουσία.
Αυτό απέδειξε και η εμπειρία των λαϊκών αγώνων τα δύο προηγούμενα χρόνια.
Όποια δυσκολία, όποια καθυστέρηση κι αν αντιμετώπισε το πέρασμα των αντεργατικών μνημονιακών μέτρων, αν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν άντεξε ούτε δύο χρόνια και η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ ούτε ένα εξάμηνο, αν προκηρύχθηκαν πολύ πρόωρα βουλευτικές εκλογές, αυτό οφείλεται όχι στις ψηφοφορίες στην Βουλή και στα όσα διαμείφθηκαν στις κοινοβουλευτικές αίθουσες αλλά στους μαζικούς εξωκοινοβουλευτικούς αγώνες και τις μεγάλες απεργίες, τα συλλαλητήρια και τις κινητοποιήσεις του λαού.
Το γεγονός ότι οι σημαντικοί αγώνες που έδωσε ο ελληνικός λαός αυτά τα δύο χρόνια δεν μπόρεσαν να αποτρέψουν, τελικά, την ψήφιση των μνημονιακών νόμων ανέδειξε ακόμα την ανάγκη της ανασυγκρότησης του εργατικού και λαϊκού κινήματος ώστε να πετύχει την αγωνιστική ενότητα όλων των δυνάμεων του, την καλύτερη οργάνωση του για να κερδίσει νίκες, να ανατρέψει αντιλαϊκά μέτρα, να πετύχει ξανά κατακτήσεις.
Πάνω απ’ όλα ανέδειξε την ανάγκη να υπάρξει μια ανεξάρτητη απέναντι στην κυρίαρχη τάξη ισχυρή και αξιόπιστη κομμουνιστική Αριστερά που με σταθερότητα και ασυμβίβαστα να υπηρετεί τα εργατικά και λαϊκά συμφέροντα.
Αυτή η κομμουνιστική Αριστερά δεν μπορεί να είναι μια κατ’ όνομα Αριστερά που προσαρμόζεται στις πιέσεις του αστικού πολιτικού συστήματος, μια ψεύτικη Αριστερά της σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης του αστικού πολιτικού συστήματος.
• Δεν μπορεί να εκφραστεί από τον ΣΥΡΙΖΑ που προσπαθεί δημαγωγικά να εμφανισθεί, σήμερα, σαν δήθεν ενωτικός εκπρόσωπος της Αριστεράς, ενώ η πολιτική του είναι πολιτική αποστροφής της ιστορίας του αριστερού κινήματος, της δυσφήμησης της ιστορίας του κομμουνιστικού κινήματος, της αποκαθήλωσης των κομμουνιστικών συμβόλων, ταυτισμένη με τον Γκορμπατσωφισμό, με την πολιτική που υπόσκαψε το κομμουνιστικό κίνημα.Η αναγέννηση μιας πραγματικής και μαζικής κομμουνιστικής Αριστεράς θα γίνει μέσα από τους αγώνες της εργατικής τάξης και του λαού, μέσα από την αντιπαράθεση με λαθεμένους προσανατολισμούς που θα οδηγούν στην ανασυγκρότηση του αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος.
• Δεν μπορεί να εκφραστεί από την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ που διαχρονικά κινείται σαν δορυφόρος και υποστήριγμα της πολιτικής των αστικών κομμάτων άλλοτε συμμετέχοντας στις κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ το 1989-90 και άλλοτε υποστηρίζοντας την κεντροαριστερή συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ.
• Δεν έχει ακόμα περισσότερο καμιά σχέση με το άλλοτε κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ, την ΔΗΜΑΡ που ξεδιάντροπα έχει δηλώσει ότι αποδέχεται «τις δεσμεύσεις της χώρας απέναντι στους εταίρους», δηλαδή, την πολιτική των μνημονίων και την δανειακή σύμβαση και διακαώς θέλει να γίνει «κυβερνώσα Αριστερά», απροκάλυπτο, δηλαδή, δεκανίκι μιας κυβέρνησης των αστικών κομμάτων.
• Η κομμουνιστική Αριστερά που έχει ανάγκη η εργατική τάξη και ο λαός δεν μπορεί να βρει έκφραση ούτε στην πολιτική της ηγεσίας του ΚΚΕ που, παρά τις κόκκινες σημαίες και τα κομμουνιστικά σύμβολα που ανεμίζει, ακόμα εξακολουθεί να σιωπά για τις ευθύνες και τις συνέπειες της πολιτικής εκείνης που την οδήγησαν μέχρι και στη συνεργασία με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ το 1989-90.
• Δεν μπορεί να εκφραστεί από την απίστευτη και όμως αληθινή πολιτική του ΚΚΕ που διακηρύσσει από τον Ριζοσπάστη ότι «το ΚΚΕ καμιά σχέση δεν έχει με την Αριστερά»!
• Δεν μπορεί να εκφραστεί από την πολιτική του ΚΚΕ που ακόμα και τώρα, όπου εξόφθαλμα η πολιτική της υποτέλειας της ντόπιας μεγαλοαστικής τάξης έχει βάλει κάτω από τον ζυγό της τρόικας την χώρα, αρνείται την ξένη εξάρτηση της Ελλάδας και στέκεται αντίπαλος στο μεγάλο λαϊκό αίτημα για εθνική ανεξαρτησία.
• Δεν μπορεί να εκφραστεί από την αλλοπρόσαλλη πολιτική του ΚΚΕ που μέχρι χθες έλεγε ότι ο αντιμνημονιακός αγώνας είναι κάλπικος, γιατί τάχα τα αντεργατικά μέτρα ξεκίνησαν πριν τα μνημόνια, και όταν είδε τα αποτελέσματα των εκλογών της 6 Μάη ξαφνικά άρχισε να μιλά για κατάργηση του μνημονίου.
• Δεν μπορεί να εκφραστεί από την πολιτική του ΚΚΕ που υποβαθμίζει τον αγώνα για τα άμεσα λαϊκά προβλήματα γιατί με τα διαρκή κηρύγματα για αντεπίθεση καλλιεργεί την ψευδαίσθηση ότι το κίνημα βρίσκεται στα πρόθυρα της λαϊκής εξουσίας.
• Δεν μπορεί να εκφραστεί από την πολιτική του ΚΚΕ που διασπά τα συλλαλητήρια και τις κινητοποιήσεις και, μάλιστα, σε μια στιγμή που ο ενωμένος εργατικός και λαϊκός αγώνας ενάντια στην πολιτική των μνημονίων είναι όσο ποτέ άλλοτε απαραίτητος.
• Δεν μπορεί να εκφραστεί από την πολιτική του ΚΚΕ που απομονώνει από τους εργαζόμενους και τους αγώνες τους. Η κομματική περιχαράκωση δείχνει και έλλειψη εμπιστοσύνης στις λαϊκές μάζες και έλλειψη πίστης στο να κερδηθούν με την πειθώ και μέσα στον κοινό αγώνα οι πλατιές μάζες των εργαζομένων και φόβο στη διεξαγωγή ιδεολογικοπολιτικής αντιπαράθεσης μέσα στο μαζικό κίνημα.
Η εργατική τάξη και ο λαός έχουν ανάγκη από μια Κομμουνιστική Αριστερά που δεν θα σπέρνει κοινοβουλευτικές αυταπάτες για «αριστερές κυβερνήσεις» και «λαϊκές εξουσίες» μέσα στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος αλλά θα μάχεται, αταλάντευτα, για την ανατροπή της διπλής κυριαρχίας του ιμπεριαλισμού και της ντόπιας μεγαλοαστικής τάξης, για μια Ελλάδα ειρηνική, δημοκρατική και ανεξάρτητη, για τη μεγάλη υπόθεση του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο.
Έχουν ανάγκη από μια Κομμουνιστική Αριστερά που δεν θα απολογείται για την πολιτική που οδήγησε στην καπιταλιστική παλινόρθωση, την κατάρρευση και διάλυση του λεγόμενου υπαρκτού σοσιαλισμού, ύστερα από την ανατροπή της επαναστατικής γραμμής του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος.
Έχουν ανάγκη από μια Κομμουνιστική Αριστερά που θα υπερασπίζει την επαναστατική περίοδο του διεθνούς και ελληνικού κινήματος, θα καταπολεμά όλες τις ψευτοσοσιαλιστικές θεωρίες που οδήγησαν στη βαθιά κρίση και υποχώρηση, αντλώντας πολύτιμα διδάγματα για την ανασύνταξη των δυνάμεων του αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος.
Εργάτες, εργαζόμενοι,αγωνιστές του αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος
Το Μ-Λ ΚΚΕ και το ΚΚΕ(μ-λ) είμαστε δύο οργανώσεις με κοινές ρίζες.
Ρίζες που βρίσκονται στους αγώνες του επαναστατικού ΚΚΕ, στους αγωνιστές του ΕΛΑΣ και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, στις φυλακές, τις εξορίες και την πολιτική προσφυγιά.
Ρίζες που βρίσκονται στην παρατεταμένη και σκληρή πάλη ενάντια στην αναθεώρηση και την εγκατάλειψη των επαναστατικών αρχών του αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος.
Βρεθήκαμε μαζί μέσα στους μεγάλους και παρατεταμένους αγωνες του λαού μας όλη την προηγούμενη περίοδο.
Βαδίζουμε στον δρόμο της αγωνιστικής συμπόρευσης.
Καρπός αυτής της συμπόρευσης αποτελεί και η συνεργασία μας στην εκλογική μάχη της 6ης Μαη και τώρα της 17 Ιούνη.
Σκοπός της εκλογικής συνεργασίας μας είναι να συναντηθούμε με τους εργαζόμενους, τους ανέργους, τη νεολαία μέσα και από το ψηφοδέλτιο μάχης του ΚΚΕ(μ-λ) και του Μ-Λ ΚΚΕ.
Για να βαδίσουμε μαζί ενάντια στη πολιτική των μνημονίων και της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης, απορρίπτοντας την πολιτική του συμβιβασμού και της συνθηκολόγησης, τους εκβιασμούς και τις αυταπάτες
Για να ανοίξει ένας νέος δρόμος για το κίνημα που να ανταποκρίνεται στις προσδοκίες και τα ιδανικά των κομμουνιστών και όλων των λαϊκών αγωνιστών
Για να δυναμώσει η κατεύθυνση της ανασυγκρότησης του εργατικού και λαϊκού κινήματος, η κατεύθυνση της ανασυγκρότησης του αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος.
Γι’ αυτά σας καλούμε να ψηφίσετε την εκλογική συνεργασία ΚΚΕ(μ-λ) και Μ-Λ ΚΚΕ
